ప్రతీ పావుగంటకి ఓ సారి ఆగి విశ్రాంతి తీసుకుని ముందు సాగాల్సి వస్తోంది. ఓ బండ మీద కూర్చుని, ఏదో ఇంత తిని, పక్కనే ప్రవహించే స్రవంతి లోంచి గుక్కెడు నీరు తాగి మళ్లీ బయల్దేరాము.
ఈ ‘దోషం’ యొక్క వాలు మీదుగా మేం పేరు పెట్టిన హన్స్ బాక్ స్రవంతి ప్రవహిస్తోంది. కొంత భాగం పక్కలలోకి ప్రవహించడం వల్ల కొంత నీరు నష్టమవుతోంది. కాని తగినంత నీరు మాకా వస్తోంది, మా దప్పిక తీర్చుకోడానికి సరిపోతోంది. వాలు తక్కువైతే ప్రశాంతంగా ప్రవహిస్తోంది. వాలు పెరిగితే దూకుడు పెరిగి విజృంభిస్తోంది. అలాంటప్పుడు దాని ధోరణి చూస్తే అసహనంగా, ఉద్వేగంగా అనుక్షణం కంపించే మామయ్యే గుర్తొస్తాడు. ప్రశాంతంగా, సాఫీగా ప్రవహించే సమయంలో ఎప్పుడూ నిమ్మళంగా, నిబ్బరంగా ఉండే హన్సే గుర్తొస్తాడు.
జూలై 6,7 తారీఖులలో కూడా ఈ సర్పిలాకారపు సొరంగాలు ఉన్న బావిలో దిగుతూ పోయాము. ఆ రెండు రోజుల్లో రెండు కోసుల లోతుకి పోయి వుంటాము. అంటే మొత్తం సముద్ర మట్టానికి ఐదు కోసులు కిందకి పోయి వుంటాము. కాని 8 వ తారీఖున మాత్రం వాలు కాస్త తగ్గి దక్షిణ-తూర్పు దిశగా తిరిగింది. ఇప్పుడు వాలు నలభై ఐదు డిగ్రీలు ఉంటుందేమో.
ఇక అక్కణ్ణుంచి బాట చాలా సుగమం అయ్యింది. కాని అలా ఎంత దూరం ముందుకి పోతున్నా మార్పు లేని పరిసరాలు చూస్తే విసుగు పుడుతోంది.
బుధవారం అంటే 15 వ తేదీ కల్లా భూగర్భంలో ఏడు కోసుల లోతుకి చేరాము. స్నెఫెల్ పర్వతం నుండి యాభై కోసుల దూరానికి వచ్చాము. బాగా అలసటగా ఉన్నా మా ఆరోగ్యం మాత్రం చెక్కుచెదరలేదు. మా మందుల పెట్టె మూసింది మూసినట్టే వుంది.
మామయ్య గంట గంటకీ దిశ, సమయం, వాయు పీడనం, ఉష్ణోగ్రత మొదలైన వన్నీ క్రమం తప్పకుండా తన డైరీలో నమోదు చేసుకుంటున్నాడు. కనుక మేం ఎక్కడున్నదీ తెలుసుకోడం పెద్ద కష్టం కాలేదు. అందుకే నేలకి సమాంతరంగా యాభై కోసుల దూరం ప్రయాణించాం అని తెలిసి ఆశ్చర్యపోయాను. ఐస్లాండ్ ని వదిలి వచ్చేశాం అన్నమాట. నా ముఖంలోని ఆశ్చర్యం చూసి “ఏవయ్యింది?” అనడిగాడు మామయ్య.
“మామయ్యా! నీ లెక్కలు సరైనవే అయితే ఇప్పుడు మనం ఐస్లాండ్ కింద లేము.”
“అలాగంటావా?” మామయ్య ఏమీ అరగనట్టు అన్నాడు.
“సందేహమే లేదు. కేప్ పోర్ట్ లాండ్ దాటిపోయాం. యాభై కోసులు అంటే నేల దాటి సముద్రం అడుక్కి వచ్చాం.”
“సముద్రం అడుక్కా, భలే!” అన్నాడు ఉత్సాహంగా చేతులు రుద్దుకుంటూ.
“అది సాధ్యమేనా మామయ్యా? మన నెత్తి మీద ఇప్పుడు సముద్రం ఉందంటావా?”
“ఎందుకు కాకూడదు ఏక్సెల్! అది సహజమేగా. నీకు గుర్తుందా? న్యూ కాసిల్ వద్ద బొగ్గు గనులు సముద్రం అడుక్కి కూడా విస్తరించి వుండవూ?”
ప్రొఫెసరు గారికి ఈ విషయం చాలా సామాన్యంగా అనిపించొచ్చు. కాని నాకు మాత్రం నెత్తిన ఓ మహా సముద్రం పరవళ్లు తొక్కుతోందన్న విషయం జీర్ణించుకోడానికి కష్టంగా వుంది. ఆలోచిస్తే కఠిన గ్రానైట్ పొర మధ్య కవచంలా ఉన్నంత వరకు ఆ పైన కొండలు, అడవులు ఉన్నాయా, విశాల అట్లాంటిక్ మహాసముద్రం వుందా అన్న విషయం అప్రస్తుతం అనిపించింది. మేం నడుస్తున్న సొరంగ మార్గం మాత్రం దక్షిణ-తూర్పు దిశలో ఇంకా ఇంకా లోతుగా చొచ్చుకు పోతోంది. మాకు తెలీకుండానే చాలా లోతుకి పోతున్నామని అర్థమయ్యింది.
నాలుగు రోజుల తరువాత అంటే జులై 18 నాటికి, ఓ విశాలమైన గుహ లాంటి చోటికి వచ్చాం. అప్పుడు మామయ్య హన్స్ కి ఆ వారం ఇవ్వాల్సిన జీతం ఇచ్చేశాడు. మర్నాడు ఆదివారం విశ్రాంతి తీసుకోవాలని నిర్ణయమయ్యింది.
ఇరవై నాలుగవ అధ్యాయం సమాప్తం
ఈ ‘దోషం’ యొక్క వాలు మీదుగా మేం పేరు పెట్టిన హన్స్ బాక్ స్రవంతి ప్రవహిస్తోంది. కొంత భాగం పక్కలలోకి ప్రవహించడం వల్ల కొంత నీరు నష్టమవుతోంది. కాని తగినంత నీరు మాకా వస్తోంది, మా దప్పిక తీర్చుకోడానికి సరిపోతోంది. వాలు తక్కువైతే ప్రశాంతంగా ప్రవహిస్తోంది. వాలు పెరిగితే దూకుడు పెరిగి విజృంభిస్తోంది. అలాంటప్పుడు దాని ధోరణి చూస్తే అసహనంగా, ఉద్వేగంగా అనుక్షణం కంపించే మామయ్యే గుర్తొస్తాడు. ప్రశాంతంగా, సాఫీగా ప్రవహించే సమయంలో ఎప్పుడూ నిమ్మళంగా, నిబ్బరంగా ఉండే హన్సే గుర్తొస్తాడు.
జూలై 6,7 తారీఖులలో కూడా ఈ సర్పిలాకారపు సొరంగాలు ఉన్న బావిలో దిగుతూ పోయాము. ఆ రెండు రోజుల్లో రెండు కోసుల లోతుకి పోయి వుంటాము. అంటే మొత్తం సముద్ర మట్టానికి ఐదు కోసులు కిందకి పోయి వుంటాము. కాని 8 వ తారీఖున మాత్రం వాలు కాస్త తగ్గి దక్షిణ-తూర్పు దిశగా తిరిగింది. ఇప్పుడు వాలు నలభై ఐదు డిగ్రీలు ఉంటుందేమో.
ఇక అక్కణ్ణుంచి బాట చాలా సుగమం అయ్యింది. కాని అలా ఎంత దూరం ముందుకి పోతున్నా మార్పు లేని పరిసరాలు చూస్తే విసుగు పుడుతోంది.
బుధవారం అంటే 15 వ తేదీ కల్లా భూగర్భంలో ఏడు కోసుల లోతుకి చేరాము. స్నెఫెల్ పర్వతం నుండి యాభై కోసుల దూరానికి వచ్చాము. బాగా అలసటగా ఉన్నా మా ఆరోగ్యం మాత్రం చెక్కుచెదరలేదు. మా మందుల పెట్టె మూసింది మూసినట్టే వుంది.
మామయ్య గంట గంటకీ దిశ, సమయం, వాయు పీడనం, ఉష్ణోగ్రత మొదలైన వన్నీ క్రమం తప్పకుండా తన డైరీలో నమోదు చేసుకుంటున్నాడు. కనుక మేం ఎక్కడున్నదీ తెలుసుకోడం పెద్ద కష్టం కాలేదు. అందుకే నేలకి సమాంతరంగా యాభై కోసుల దూరం ప్రయాణించాం అని తెలిసి ఆశ్చర్యపోయాను. ఐస్లాండ్ ని వదిలి వచ్చేశాం అన్నమాట. నా ముఖంలోని ఆశ్చర్యం చూసి “ఏవయ్యింది?” అనడిగాడు మామయ్య.
“మామయ్యా! నీ లెక్కలు సరైనవే అయితే ఇప్పుడు మనం ఐస్లాండ్ కింద లేము.”
“అలాగంటావా?” మామయ్య ఏమీ అరగనట్టు అన్నాడు.
“సందేహమే లేదు. కేప్ పోర్ట్ లాండ్ దాటిపోయాం. యాభై కోసులు అంటే నేల దాటి సముద్రం అడుక్కి వచ్చాం.”
“సముద్రం అడుక్కా, భలే!” అన్నాడు ఉత్సాహంగా చేతులు రుద్దుకుంటూ.
“అది సాధ్యమేనా మామయ్యా? మన నెత్తి మీద ఇప్పుడు సముద్రం ఉందంటావా?”
“ఎందుకు కాకూడదు ఏక్సెల్! అది సహజమేగా. నీకు గుర్తుందా? న్యూ కాసిల్ వద్ద బొగ్గు గనులు సముద్రం అడుక్కి కూడా విస్తరించి వుండవూ?”
ప్రొఫెసరు గారికి ఈ విషయం చాలా సామాన్యంగా అనిపించొచ్చు. కాని నాకు మాత్రం నెత్తిన ఓ మహా సముద్రం పరవళ్లు తొక్కుతోందన్న విషయం జీర్ణించుకోడానికి కష్టంగా వుంది. ఆలోచిస్తే కఠిన గ్రానైట్ పొర మధ్య కవచంలా ఉన్నంత వరకు ఆ పైన కొండలు, అడవులు ఉన్నాయా, విశాల అట్లాంటిక్ మహాసముద్రం వుందా అన్న విషయం అప్రస్తుతం అనిపించింది. మేం నడుస్తున్న సొరంగ మార్గం మాత్రం దక్షిణ-తూర్పు దిశలో ఇంకా ఇంకా లోతుగా చొచ్చుకు పోతోంది. మాకు తెలీకుండానే చాలా లోతుకి పోతున్నామని అర్థమయ్యింది.
నాలుగు రోజుల తరువాత అంటే జులై 18 నాటికి, ఓ విశాలమైన గుహ లాంటి చోటికి వచ్చాం. అప్పుడు మామయ్య హన్స్ కి ఆ వారం ఇవ్వాల్సిన జీతం ఇచ్చేశాడు. మర్నాడు ఆదివారం విశ్రాంతి తీసుకోవాలని నిర్ణయమయ్యింది.
ఇరవై నాలుగవ అధ్యాయం సమాప్తం
అద్భుతః . ఇది అనువాదం అంటే, నమ్మశక్యం కాకుండా ఉంది గురువర్యా!.మీ బ్లాగును చదువుటద్వారా చాలా విషయాలను తెలుసుకోగలిగాను.అందులకే అలా పిలవాలనిపించింది.