శాస్త్ర విజ్ఞానము

అధ్యాయం 20


ఇక ఇక్కట్లు మొదలయ్యాయి



ఇక ఆహార పదార్థాలను పొదుపు చేసే వ్యవహారం మొదలయ్యింది. మేం తెచ్చుకున్న నీరు కూడా మూడు రోజులకి మించి రాదు. భోజనం వేళ అప్పుడు ఆ సంగతి స్పష్టంగా అర్థమయ్యింది. ఇక ఈ సంక్రమణ భూస్తరాలలో నీటి బుగ్గలు దొరికే అవకాశం కూడా తక్కువని అర్థమయ్యాక విచారం మరీ ఎక్కువయ్యింది.



ఇక మర్నాడు అంతా మా ఎదుట విస్తరించిన సొరంగ మార్గానికి అంతు లేదని అనిపించింది. అందరం ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడకుండా నడుస్తూ పోయాం. హన్స్ మౌనం ఓ అంటు వ్యాధిలా మా ఇద్దరికి కూడా సోకింది.



ఇప్పుడు దారి పైకి పోతున్నట్టు అనిపించలేదు. అంటే కచ్చితంగా చెప్పడం కష్టం. కొన్ని సందర్భాలలో వాలు కొద్దిగా కిందికే ఉన్నట్టు అనిపించేది. కాని అది కూడా చెప్పుకోదగ్గ వాలు కాదు. ఈ పరిస్థితి ప్రొఫెసరు కి పెద్దగా నచ్చలేదు. స్తరాలలో పెద్దగా మార్పు లేదు. సంక్రమణ దశకి చెందిన స్తరాల లక్షణాలు ఇప్పుడు కొట్టొచ్చినట్టు కనిపిస్తున్నాయి.



మా విద్యుత్ దీపాల కాంతులు చుట్టూ గోడల లోని సున్నపురాయి, ఎర్రని ఇసుకరాయి, షిస్ట్ రాళ్ల మీద పడి మెరుపులు చిందిస్తున్నాయి. వేల్స్ లోని ఒక ప్రాంతం గుండా పోతున్నామేమో ననిపించింది. ఆ ప్రాంతానికి చెందిన పూర్వీకులు తమ జాతి పేరే ఆ ప్రాంతానికి పెట్టారు. చక్కని పాలరాతి శకలాలు గోడలని అలంకరిస్తున్నాయి. ఒక చోట నెత్తుటి ఎరుపు, మరో చోట సంజె కాంతుల సొంపు ఇలా అనేకవన్నెల కెంపులు మా పరిసరాలకి ఏదో అలౌకిక సౌందర్యాన్ని ఆపాదిస్తున్నాయి.



ఈ శిలలలో ఎన్నో ఏవో ఆదిమ జీవాల పోలికలో ఉన్నాయి. ట్రైలోబైట్ల లాంటి ప్రాథమిక జీవరాశులు కాకుండా మరింత ఉన్నత జాతి జీవాలు కనిపిస్తున్నాయి. కొన్ని గనాయిడ్ చేపలని పోలి వున్నాయి. మరి కొన్ని పురాజీవ శాస్త్రవేత్తలు (paleontologists) కనుక్కున్న ప్రప్రథమ సరీసృపాలలా ఉన్నాయి. పుడమ చరిత్రలో డెవోనియన్ దశలో సముద్రాల నిండా ఈ రకమైన జీవాలే ఉండేవని చెప్తారు. తదనంతరం ఏర్పడ్డ శిలాజాతులలో ఆ జీవాల అవశేషాలు కుప్పలు తెప్పలుగా మిగిలి ఉండాలి.



మానవుడు అగ్రస్థానాన గల జీవపరిణామ సోపాన్ని ఎగబ్రాకుతున్నామని స్పష్టంగా తెలుస్తోంది. కాని ఎందుచేతనో ప్రొఫెసర్ లీడెన్ బ్రాక్ మాత్రం అదేమీ పట్టనట్టు కనిపిస్తున్నాడు.



ఆయన వాలకం చూస్తుంటే రెండు పరిణామాలలో ఒకదాని కోసం ఎదురు చూస్తున్నట్టు అనిపిస్తుంది. వాటిలో మొదటిది – ఎదురుగా ఓ నుయ్యో, గొయ్యో కనపడితే, అందరం అందులోకి దూకి నేరుగా పాతాళానికి చేరుకోవడం. ఇక రెండోది – ఎదురుగా ఏదైనా అవరోధం అడ్డుపడితే ఇక దారి లేక ఇంటి దారి పట్టడం. సాయంత్రం అయిపోయింది గాని ఈ రెండు పరిణామాలలో ఏదీ జరగలేదు.

ఆ రాత్రి దాహార్తికి ప్రాణం విలవిలలాడింది. మర్నాడు శుక్రవారం మా చిన్నారి ముఠా మెలికలు తిరిగే చిమ్మ చీకటి సొరంగ మార్గల వెంట ముందుకు సాగిపోయింది.

అలా ఓ పది గంటలు ఏకబిగిన నడిచాక చుట్టూ గోడల నుండి ప్రతిబింబించే కాంతి ఉన్నట్లుండి బాగా సన్నగిల్లడం గుర్తించాను. అంతవరకు మిరుమిట్లు గొలిపిన పాలరాయి, సున్నపు రాయి, ఇసుకరాయికి చెందిన పాషాణ వర్ణాల స్థానంలో కాళ కాంతి లేని నల్లదనం కనిపించింది. ఒక దశలో దారి బాగా ఇరుకు అయ్యింది. భుజాలకి గోడలు తగులుతున్నాయి.

చెయ్యి తీసి చూస్తే చేయి నల్లగా కనిపించింది.

(ఇంకా వుంది)