శాస్త్ర విజ్ఞానము ఇప్పుడు మిగతా భారతీయ భాషల్లో కూడా... ఇక్కడ నొక్కి చూడండి. For Science in Tamil Language. Please Click here.

“దారులన్నీ మూసుకున్నాయి”

Posted by V Srinivasa Chakravarthy Tuesday, December 25, 2012



సందేహం ఏవుంది? పైకే వెళ్లాలి.


ఎక్కడైతే దారి తప్పానో ఆ చోటికి వేగంగా చేరుకోవాలి. ప్రవాహం ఎక్కడుంతో తెలుసుకుంటే దాని సహాయంతో మళ్లీ స్నెఫెల్ పర్వతపు నోటి వద్దకు చేరుకోవచ్చు.


ఈ ఆలోచన ఇంతకు ముందే ఎందుకు రాలేదబ్బా? తిరిగి హన్స్ బాక్ ప్రవాహం ఎక్కడుందో పట్టుకోవడమే నా తక్షణ కర్తవ్యం. వడిగా అడుగులేస్తూ ముందుకి సాగాను. వాలు కాస్త ఎక్కువగా ఉండడంతో నడక కాస్త కష్టమయ్యింది. పెద్దగా ఆశ లేకపోయినా మనసులో సందేహం మాత్రం లేదు.


ఒక అరగంట పాటు ఏ అవరోధమూ ఎదుట పడలేదు. సొరంగంలో శిలల ఆకారాల బట్టి, చీలికల విన్యాసాల బట్టి దారిని పోల్చుకోడానికి ప్రయత్నించాను. అంతా అగమ్యగోచరంగా వుంది. ఇలాగే ఇంకా ముందుకి పోతే నేను మొదట బయల్దేరిన చోటికి పోగలనని నమ్మకం పోయింది. ఆ మార్గం అంతానికి చేరుకున్నాను. ఎదురుగా ఓ దుర్భేద్యమైన గోడ… నిస్సత్తువతో ఆ బండ మీదే కుప్పకూలిపోయాను.


మనసంతా చెప్పలేని ఆవేదన ఆక్రమించుకుంది. మనసు అదుపు తప్పుతోంది. ఎదురుగా ఉన్న బలమైన బండ మనసులో అంత వరకు ఉన్న చిన్ని ఆశని చిదిమేసింది.


అల్లిబిల్లిగా అల్లుకుపోయిన ఈ చీకటి పాతాళ మార్గాల లోంచి తప్పించుకుని బయటపడడం అసంభవం అనిపించింది. ఈ ఘోర తమస్సులో దారుణమైన చావు చావాల్సిందే. అప్పుడో విపరీతమైన ఆలోచన మనసులోకి చొరబడింది. భవిష్యత్తులో ఏదో ఒక రోజు భూగర్భంలో ముప్పై కోసుల లోతులో నా శిలాజాలు దొరికి, అది గొప్ప వైజ్ఞానిక చర్చకి కారకం అవుతుందేమో!


ఏదో అనడానికి ప్రయత్నించాను కాని గొంతు పెగలలేదు. ఊపిరి అందలేదు.


ఏదో చెప్పరాని భయం గుండెని పిండేస్తోంది. ఇందాక కింద పడినప్పుడు నా లాంతరు దెబ్బ తింది. దీపం మినుకు మినుకు మంటోంది. ఏ క్షణాన అయినా కొండెక్కొచ్చు.

లాంతరు తీగలోని కరెంటు ప్రవాహం పలచబడుతుంటే మనసు విలవిలలాడింది. నల్ల బడుతున్న గోడల మీద చివరి నీడలు తారాడుతున్నాయి. కన్నార్పకుండా ఆ ఆఖరు కాంతులనే ఆత్రంగా చూస్తూ ఉండిపోయాను. ఏ క్షణమైన ఆ చిరుదివ్వె ఆరిపోవచ్చు. దట్టమైన చీకటి తెర నా పరిసరాలని ఆవరించవచ్చు.



ఆ ఆఖరు విస్ఫులింగం క్షణకాలం కంపించి చీకట్లో కలిసిపోయింది. అంతవరకు గుండె లోతుల్లో అణచి వుంచిన ఆవేదన అంతా ఆక్రందనగా వెలువడింది. భూమి ఉపరితలం మీద ఎలాంటి చీకటి రాత్రులలో అయినా పూర్తిగా కాంతివిరహితమైన తమస్సు ఉండదు. తారాకాంతిలో కంటికి ఎంతో కొంత కనిపిస్తుంది. కాని ఇక్కడ ఒక్క కాంతి రేణువు కూడా లేదు. ఇంత ప్రగాఢమైన చీకట్లో గుడ్డి వాణ్ణి అయిపోతున్నట్టు అనిపించింది.



నాకు మతిస్థిమితం తప్పుతోంది. చేతులు చాచి తముడుకుంటూ, తడబడుతూ ముందుకి సాగడానికి ప్రయత్నించాను. దారి తెన్నులు తెలీకుండా ఆ గజిబిజి త్రోవల వెంట పరుగెత్తడానికి ప్రయత్నించాను. గుండెలు అవిసిపోయేలా కేకలుపెట్టాను. గోడలకి గుద్దుకుని తల నుండి చేతుల నుండి రక్తం కారుతున్నా కూడా నా ఉన్మత్త స్థితిలో ఆ బాధ కూడా స్పష్టంగా తెలీడంలేదు. తల నుండి ధారగా కారుతున్న రక్తం పెదాలని తడుపుతోంది. ఈ సారి ఏ కరకురాతికో గుద్దుకుని తల పూర్తిగా చితికిపోతే బావుణ్ణని అనిపించింది.

అలా ఎంత సేపు నడిచానో, ఎటు నడిచానో కూడా తెలీదు. కొన్ని గంటలు గడిచాయేమో పూర్తిగా ఓపిక పోయి నేల మీద కుప్పకూలిపోయాను. అంతలో స్పృహ తప్పింది.



(ఇరవై ఏడవ అధ్యాయం సమాప్తం)



(ఇంకా వుంది)











1 Responses to “దారులన్నీ మూసుకున్నాయి”

  1. Eagerly waiting for the next post.

     

Post a Comment

postlink

సైన్సు పుస్తకాలు ఇక్కడ నుంచి కొనవచ్చు.. click on image

అంతరిక్షం చూసొద్దాం రండి

"తారావళీ సూపర్ ట్రావెల్స్" తరపున స్వాగతం... సుస్వాగతం!" "తారావళీ సూపర్ ట్రావెల్స్" గురించి ప్రత్యేకించి మీకు చెప్పనవసరం లేదు. తారాంతర యాత్రా సేవలు అందించడంలో మాకు 120 ఏళ్ల అనుభవం ఉంది. మా హెడ్ క్వార్టర్స్ భూమి మీదే ఉన్నా, సౌరమండలం బయట మాకు చాలా బ్రాంచీలు ఉన్నాయని మీకు బాగా తెలుసు. అంతరిక్షానికి వెళ్ళడానికి ఇక్కడ నొక్కండి

Printer-friendly gadget

Print

ఈ బ్లాగులోని పోస్ట్ లు ఆటోమేటిక్ గా మీ మెయిల్ ఇన్బాక్స్ లోకి చేరడానికి మీ ఈ-మెయిల్ ఐడీని ఎంటర్ చేసి చందాదారులు కండి Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

Total

Blogumulus by Roy Tanck and Amanda FazaniInstalled by CahayaBiru.com

Label Category

Followers

archive

Popular Posts