శాస్త్ర విజ్ఞానము

“అంత చిన్న వస్తువుకి ఉండే ప్రకాశం కన్నా దీని ప్రకాశం కొంచెం ఎక్కువగా ఉంది. అది చూస్తే ఇదసలు నిజంగా ఉపగ్రహమేనా అన్న సందేహం కూడా కలుగుతుంది. అసలు దీని కాంతిని ప్రతిబింబించే గుణం ... దాన్నేమంటారూ...” పదం గుర్తు రాక అర్థోక్తిలో ఆపాడు ప్రొఫెసర్.

“ఆల్బేడో.” గౌరంగ్ అందించాడు.

“థాంక్యూ గౌరంగ్. దీనికి అంత ఎక్కువ ఆల్బేడో ఉండడం చూస్తే దాని ఉపరితలం మీద ఏదైనా లోహపు పూత ఉందేమో అనిపిస్తుంది.”

“అర్థమయ్యిందోచ్!” ఉత్సాహంగా అరిచాను. “X-నాగరికతకి చెందిన వాళ్లు పంచమం చుట్టూ ఓ పెద్ద లోహపు కవచం నిర్మించి ఉంటారు. మెర్క్యురీ మీద వాళ్ళు నిర్మించిన ’డోమ్’ ల వంటిదే ఇదీను. అయితే ఇంకా చాలా పెద్దది.” గడగడా చెప్పేశాను. ఆ ఆలోచనకి నాకే కొంచెం గర్వం వేసింది.

ప్రొఫెసర్ కి నేనంటే కొంచెం జాలి వేసింది.
“నీకు ఇంకా అర్థం కాలేదన్నమాట!” జాలిగా అన్నాడు.

నేనన్న దాంట్లో తప్పేంటో నాకు అర్థం కాలేదు. ప్రస్తుత పరిస్థితుల్లో ఎవరైనా అలాగే ఆలోచిస్తారేమో....

మరో మూడు గంటల తరువాత ఉపగ్రహం మీద వాలాం. అది రాతి నేల కాదు. ఓ విశాలమైన లోహపు మైదానం. ఆ విచిత్ర పరిసరంలో మా స్థితి చాలా అల్పంగా అనిపించింది. ఓ పెట్రోల్ డ్రమ్ము మీద నడిచే చీమ స్థితి! ఇక ఒక పక్క ఆకాశమంతా ఎడం లేకుండా నింపేస్తూ రగిలిపోతున్న బృహస్పతి. ఎప్పుడూ ’నాకే అంతా తెలుసు’ అన్నట్టు ఉండే ఓ చిద్విలాసపు వెధవ నవ్వు ముఖం మీదేసుకుని తిరిగే మా ప్రొఫెసర్ కూడా ఆ సన్నివేశంలో కాస్త చలించినట్టు కనిపించాడు.

మైదానం అన్నానేగాని అది ఏ రూపురేఖలూ లేని సమతలం కాదు. ఇందాక పైనుంచి చూసినప్పుడు కనిపించిన గజిబిజి గీతలు, విశాలమైన లోహపు ఫలకాల అంచులు.

మేం ఉన్న చోటికి ఓ పావు కి.మీ. దూరంలో ఓ చిన్న గుట్ట లాంటిది ఉంది. ఉపగ్రహం మీద వాలే ముందు దాని చుట్టూ ప్రదక్షిణ చేసి, సర్వే చేసినప్పుడు కనిపించిందది. ఉపగ్రహం ఉపరితలం మీద అలాంటి గుట్టలు మొత్తం ఆరు ఉన్నాయి. ఉపగ్రహమధ్య రేఖ చుట్టూ సమ దూరాలలో నాలుగు, ధృవాల వద్ద చెరొకటి అమర్చబడి ఉన్నాయి. లోహపు కవచానికి అడుగున ఉన్న లోకానికి ఈ ’గుట్టలు’ ముఖద్వారాలు అయ్యుంటాయి.

బాగా తక్కువ గురుత్వం గల శూన్య లోకం మీద స్పేస్ సూట్లు వేసుకుని సంచరిస్తుంటే భలే థ్రిల్లింగ్ గా ఉంటుంది అంటుంటారు గాని అది పూర్తిగా నిజం కాదు. ఎన్నో జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి, ఒళ్లు దగ్గర పెట్టుకుని అడుగేయాలి. కాని ఈ సందర్భంలో ఎందుకో, ఎయిర్ లాక్ లోంచి బయటికి అడుగుపెట్టిన క్షణం నా మనసంతా ఎంత ఉద్విగ్నతతో నిండిపోయిందంటే ఈ చిన్న చిన్న కష్టాలు అసలు గుర్తే రాలేదు.


పంచమం మీద గురుత్వం ఎంత తక్కువగా ఉందంటే, దాని మీద నడవడం అనేది అయ్యేపనిలా లేదు. పర్వతారోహణం చేసే వాళ్లలాగా అందరం ఒకరికొకరు తాళ్లతో కట్టుకుని ఓ గొలుసుకట్టుగా ఏర్పడ్డాం. చిన్న రియాక్షన్ పిస్టోళ్లు వాడుకుంటూ, న్యూటన్ మూడవ నియమం పుణ్యమా అని అటు ఇటు కదలగలిగాం.

కొద్ది నిముషాల్లో మా లక్ష్యం చేరుకున్నాం. పొట్టిగా వెడల్పుగా ఉన్న డోమ్ అది. దాని చుట్టుకొలత కనీసం ఓ కి.మీ. ఉంటుంది. ఏకంగా అంతరిక్ష నౌకలు లోనికి ప్రవేశించేందుకు వీలుగా అదొక పెద్ద ఎర్లాక్ ఏమో నన్న ఆలోచన వచ్చి వొంట్లో కాస్త వొణుకు పుట్టింది. అయినా ఇదంతా ఎన్ని వేల ఏళ్ల నాటిదో. ఇప్పుడంతా పాడైపోయి ఉంటుంది.
మరిప్పుడెలా? లోపల చరిత్రలోకెల్లా అత్యంత విలువైన పురావస్తు నిధులు లోపల ఊరిస్తూ ఉంటే, ఇంత దూరం వచ్చి, ఇలా తలుపుకి తాళం లేకపోవడం వల్ల, ద్వారం వద్ద పడిగాపులు కాయాల్సి వస్తుందని నేను కలలో కూడా అనుకోలేదు.

(Image credits: https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiSiKjf_X4rQrc04c19wDAXHipml2HqdKn86gNOBWCOMFAErz6485C4idW-vZrxH8_djrEkFfR_gSSu_u_FExm3TOY-8aZbG_oiT33M24V47L7TgqNBCt6FXTtcYwCR2I7iQJgpLApmKs/s1600-h/Planet+of+Blood+spaceship.jpg)
(సశేషం...)