శాస్త్ర విజ్ఞానము

రెండేళ్లు నేను ఎడింబర్గ్ లో గడిపాక మా నాన్నగార్కి ఒక విషయం తెలిసింది. మరి మా అక్కలు చెప్తే విన్నారో, లేక తనకే అనిపించిందో తెలీదు గాని నాకు డాక్టరు కావడం ఇష్టం లేదని గుర్తించారు. పోని చర్చ్ లో క్లర్జీ కావచ్చు కదా అని సూచించారు. ఊరికే క్రీడా కలాపాలతో జీవితం అంతా గడిపేస్తానేమో నని ఆయన భయం. ఆలోచించుకోవడానికి వ్యవధి కావాలని అడిగాను. ఇంగ్లండ్ చర్చిల నియమావళికి తట్టుకోగలనో లేదో నన్న భయం ఒక పక్క ఉన్నా, చిన్న పల్లెటూరి చర్చిలో క్లర్జీగా ఉండడం బాగానే ఉంటుందని అనిపించింది. కనుక "Pearson on the Creed" (మత ధర్మం గురించి పియర్సన్) పుస్తకం తో బాటు, మత సాంప్రదాయం గురించి తదితర పుస్తకాలు కూడా చదివాను. ఆ రోజుల్లో బైబిల్ చెప్పింది అంతా అక్షరాల నిజమని నమ్మేవాణ్ణి. కనుక మత ధర్మానికి అందరూ కట్టుబడి ఉండాలనే అభిప్రాయమే ఉండేది.

కనుక మత ఛాందస వాదులు నా మీద ఈ రోజుల్లో ధ్వజం ఎత్తడం చూస్తుంటే, నేనేనా ఒకప్పుడు క్లర్జీ అవుదాం అనుకున్నది అని నాకే ఆశ్చర్యం వేస్తుంది. కేంబ్రిడ్జ్ లో చదువు ముగించి, ప్రకృతి పరిశోధన మీద "బీగిల్" ఓడ మీద అడుగుపెట్టిన నాడే మత దీక్ష పుచ్చుకోవాలన్న నా సంకల్పం, మా నాన్నగారి అభీష్టం రేండూ భూస్థాపితం అయిపోయాయి. అయితే మతాధికారికి కావలసిన ఒక్క లక్షణం మాత్రం నాలో ఉంది. కొన్నేళ్ల క్రితం జర్మన్ మనస్తత్వ శాస్త్ర సమాజానికి చెందిన అధికారులు నా ఫోటో ఒకటి పంపమంటూ ఉత్తరం రాశారు. ఆ అరువాత ఆ సమాజం యొక్క సమావేశానికి చెందిన వ్యవహార పత్రిక (proceedings) కాపీ ఒకటి నాకు అందింది. ఆ పత్రికలో అచ్చయిన నా ఫోటోలో నా తల ఆకృతి గురించి ఆ సమాజంలో కొంత చర్చ జరిగిందట. ఉబికి వస్తున్న నా నుదుటిని బట్టి నాలో పది మంది మతాధికారులని కలబోసినంత సత్తా ఉందని ఎవరో అన్నార్ట!

ఇక ఎలాగూ మతాధికారి కావాలని అనుకున్నారు గనుక, విశ్వవిద్యాలయానికి వెళ్లి పట్టా పుచ్చుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాను. కాని బడి చదువులు ముగిశాక సాంప్రదాయక గ్రంథాలేవీ తెరిచిన పాపాన పోలేదు. పైగా ఈ రెండేళ్ల వారడిలో, ముందు నేర్చుకున్న ఆ నాలుగు ముక్కలు కూడా మర్చిపోయాను. గ్రీకు అక్షరాలు కూడా ఇప్పుడు సరిగ్గా గుర్తులేవు. కనుక సెమిస్టర్ మొదలయ్యే సమయానికి , అంటే అక్టోబర్ లో, కేంబ్రిడ్జ్ లో చేరలేదు. ష్రూ బరీ లోనే ప్రైవేటుగా కొంత కాలం చదువుకున్నాను. తరువాత, అంటే క్రిస్టమస్ సెలవల తరువాత 1828 సంవత్సరాది తరువాత కేంబ్రిడ్జ్ లో చేరాను. త్వరలోనే వెనకటి రోజుల్లో బళ్ళీ చదువుకునే రోజుల్లో ఉండే భాషా సామర్థ్యాన్ని తిరిగి సాధించాను. హోమర్ రచనలు, గ్రీకులో రాసిన టెస్టమెంట్ మొదలైన పుస్తకాలు సులభంగా సమకాలీన ఇంగ్లీష్ భాషలో తర్జుమా చెయ్యగలిగేవాణ్ణి.

ఇక చదువు విషయానికి వచ్చేసరికి కేంబ్రిడ్జ్ లో గడిపిన మూడేళ్లూ వృథా అయ్యాయనే చెప్పాలి. ఏడినబర్గ్ లో బళ్లో జరిగిందే ఇక్కడా జరిగింది. 1828 వేసవిలో ఓ ప్రైవేటు మాస్టరు (వట్టి మొద్దు మనిషి) దగ్గర లెక్కలు నేర్చుకోవడం మొదలెట్టాను. ఆ చదువు మందకొడిగానే సాగింది. బీజగణితం పుస్తకంలో అన్నీ గజిబిజి చిహ్నాలే కనిపించి రోత పుట్టేది. కాని ఇప్పుడు ఆలోచిస్తే నా పద్ధతి తప్పని అనిపిస్తుంది. గణిత శాస్త్రానికి పునాది రాళ్లలాంటి ఆ భావ బీజాలని జీర్ణం చేసుకోకుండా నేను పెద్ద పొరబాటే చేశాను. ఎందుకంటే గణిత భావాలతో ప్రకృతిని మరింత లోతుగా అర్థం చేసుకోవచ్చని తరువాత తెలుసుకున్నాను. కనుక ఆ రంగంలో బొటాబొటి మార్కులతోనే పాసు అయ్యుంటాను. ఇక సాంప్రదాయ చదువులకి వచ్చేసరికి తప్పనిసరిగా హాజరు కావలసిన క్లాసులకి మాత్రం వెళ్లేవాణ్ణి. రెండవ ఏడు “Little-Go” పరీక్ష పాసు కావుడానికి ఒకటి, రెండు నెలలు చదవాల్సి వచ్చింది. ఇక బీ.ఏ. చివరి సంవత్సరం కనుక ఫైనలు పరీక్ష కోసం కొంచెం శ్రద్ధగా చదువుదాం అనుకున్నాను. బీ.ఏ. పరీక్ష పాసు కావడానికి ప్రొఫెసర్ పార్లే రాసిన "క్రైస్తవ మతానికి ఆధారాలు" , "నీతి శాస్త్రం" పుస్తకాలు చదవాలి. ఈ రెండు పుస్తకాలు బాగా చదివాను అనుకుంటా. ముఖ్యంగా "క్రైస్తవ మతానికి ఆధారాలు" పుస్తకం సాంతం అక్షరం పొల్లుపోకుండా రాయగలిగే వాణ్ణి. ఈ పుస్తకంలో తర్కం చదువుతుంటే యూక్లిడ్ జ్యామితి చదువుతున్న ఉత్సాహంగా ఉండేది. ఆ పుస్తకాలని పరీక్షల కోసం బట్టీ వేయకుండా, లోతుగా క్షుణ్ణంగా చదవడం నా మానసిక వికాసానికి ఎంతో ఉపకరించింది. పార్లీ రచనలలోని పూర్వసిద్ధాంతాల (premises) గురించి నేను పట్టీంచుకోలేదు. వాటిని సందేహించలేదు. నాకు అన్నిటికన్నా నచ్చింది అందులోని సుదీర్ఘమైన వాదనా క్రమం. సంవత్సరాంతం పరీక్షల్లో పార్లీ మీద పరీక్షలోను, యూక్లిడ్ మీద పరీక్షలోను బాగా రాయడం వల్ల, సాంప్రదాయక అధ్యయనాల లో కూడా నిలదొక్కుకోవడం వల్ల, 'హానర్సు స్థాయికి చేరకపోయినా, ఆ స్థాయి కన్నా కింద నుండే బడుగు వర్గం వారిలో ఉన్నత స్థానాన్నే పొందాను. సరిగ్గా జ్ఞాపకం లేదు గాని వాళ్లలో నా స్థానం ఐదో, పదో, పన్నెండో ఉన్నట్టు గుర్తు.

(ఇంకా వుంది)