కాని అంతలో అభినవ్ వర్మ ఏం ఆలోచించుకున్నాడో ఏమో. మళ్లీ మా వద్దకి వచ్చాడు. ఈ సారి తనతో పాటు వాళ్ల కెప్టెన్ నిత్యానంద్ ని వెంట తెచ్చుకున్నాడు.
“కొన్ని ముఖ్యమైన ఏర్పాట్లు చేసుకుని వస్తున్నా ప్రొఫెసర్. మీ ఇంధనాన్ని కావాలంటే మీద దగ్గరే ఉంచుకోండి. కాని ఏవైనా మనం ఇద్దరం ఓ ఒప్పందానికి వస్తే ఇద్దరికీ కలిసొస్తుంది. మీరు నా ఇంధనాని తిరిగి ఇచ్చేయండి. నేను మీకు తత్తిమా వస్తువులన్నీ ఇచ్చేస్తాను – ఆ ఒక్క ’ మోనా లిసా’ తప్ప!”
దాంతో ప్రొఫెసర్ ఒంటికాలి మీద లేచాడు. భూలోకపు తిట్లన్నీ ఇక్కడ ఈ గురుపరిసర ప్రాంతంలో వినడం మొదట్లో కాస్త విడ్డురంగా అనిపించింది అనుకోండి. ఇలాంటి దొంగ రాక్సెల్స్ ని అంగారక గ్రహం మీద ఒంటరిగా వొదిలేసి రావాలన్నాడు. ఇలాటి దగాకోరులు గ్రహశకలాల మధ్య నలిగి దిక్కుమాలిన చావు ఛస్తారన్నాడు. ఆక్సిజన్ మాస్క్ కి కన్నం పెట్టి అంతరిక్షం లోకి విసిరేయాలన్నాడు. మా ప్రొఫెసర్ లో ఇంత అగ్గి దాక్కుందని అప్పుడే తెలిసింది.
అలా ఓ పది నిముషాలు తిట్ల వర్షం కురిశాక వాతావరణం చల్లబడింది. అప్పుడు ప్రొఫెసరే మళ్లీ –
“చూడండి వర్మగారు. మీ లాంటి గుండెలు తీసిన బంటుని ఈ మొత్తం సౌరమండలంలో నేనెక్కడా చూళ్లేదు. మీ లాంటి వాళ్ళతో మాటలతో పని జరగదు. మీ మీద బల ప్రయోగం చెయ్యడానికి కూడా సిద్ధంగా ఉన్నాను. ఈ విషయంలో చట్టం నా వైపు ఉందని నాకు తెలుసు.”
దాంతో వర్మ కొంచెం ఖంగు తిన్నట్టు కనిపించాడు. మేం దారి కాస్తూ తలుపుకి అడ్డుగా నిలబడ్డాం. ప్రొఫెసర్ కెప్టెన్ వైపు తిరిగి అన్నాడు –
“కెప్టెన్ వర్ధమాన్! వర్మని కేబిన్-B లో నిర్బంధించండి.”
“ఇది అన్యాయం!” వర్మ అరిచాడు. “నా ఇష్టానికి వ్యతిరేకంగా నన్నిలా నిర్బంధించే హక్కు మీకు లేదు.” తమ నౌక కెప్టెన్ నిత్యానంద్ కేసి ఓ సారి చూశాడు ఏవైనా సహాయపడతాడేమోనని.
“చూడండి. నాకీ గొడవలతో ఎలాంటి సంబంధమూ లేదు. నా పని నౌకని నడపడం. మీ గొడవలన్నీ తేలాక చెప్పండి. బయలుదేరుదాం,” కెప్టెన్ నిత్యానంద్ తనకి ఏమీ పట్టనట్టుగా నిర్లక్ష్యంగా అన్నాడు.
“భేష్ కాప్టెన్. మీ తీరు నాకు బాగా నచ్చింది. మీరు మీ నౌకకి తిరిగి వెళ్లి అక్కడ పరిస్థితి మొత్తం వివరించండి. సమయం వచ్చినప్పుడు మీకు కబురు పెడతాను.”
కెప్టెన్ నిత్యానంద్ నిష్క్రమించాడు. ఈ సారి అమేయతో సూటిగా మాట్లాడి విషయం తేల్చుకుందామని రేడియో ద్వార తనని సంపర్కించాడు ప్రొఫెసర్.
“మంచి పని చేశారు ప్రొఫెసర్. ఆ వర్మ కి తగిన శాస్తి జరిగింది. కాని చిక్కేంటంటే తనని మీరు ఏవీ చెయ్యలేరు. ఇక్కడ ఉండే బదులు అక్కడ ఉంటాడు. తన వల్ల మీకు పెద్దగా లాభవేం ఉండదు. మీకు తనంటే విసుగు పుట్టాక సాగనంపేయండేం” అది అమాయకత్వమో అతి తెలివితేటలో అర్థం కానట్టుగా మాట్లాడి పెట్టేసింది.
ఈ సారి ఖంగు తినడం ప్రొఫెసర్ వంతు అయ్యింది. కాబిన్ కిటికీ లోంచి విశ్వమంత విశాలంగా వెలుగుతున్న బృహస్పతి కేసి చూస్తూ కూర్చున్నాడు.
“ఈ అమ్మాయికి ఇదంతా ఏదో ఆటలా ఉందా ఏంటి?” తనలో తానే గొణుగుతున్నట్టుగా అని తిరిగి నా వైపు చూసి –
“కొంపదీసి ఆ పిల్ల ఈ గొరెల్లా మీద మనసు పళ్లేదు గద!”
“పడే ఉంటుంది. మనం ఇదవడమే గాని ఆడపిల్లలకి అలాంటి పట్టింపులేం ఉండవు. వాళ్లు ఏవైనా చెయ్యగలరు.” కొంచెం నీరసంగా అన్నాను.
ప్రొఫెసర్ దీర్ఘాలోచనలో పడ్డాడు. కాసేపయ్యాక కెప్టెన్ వర్ధమాన్ వైపు తిరిగి –
“ఓసారి నా కేబిన్ లోకి రండి కెప్టెన్. మీతో కొంచెం మాట్లాడాలి.”
కాసేపయ్యాక ఇద్దరూ ప్రొఫెసర్ కేబిన్ లోంచి బయటికొచ్చారు. ప్రొఫెసర్ ముఖంలో సంతోష రేఖలు కనిపిస్తున్నాయి. అమేయతో లైన్ కలిపాడు.
“హలో!” అవతలి నుండి అమేయ స్వరం. “ఏవండీ ప్రొఫెసర్ గారూ! బోరుకొడుతోందండీ బాబూ! మా వర్మని ఎప్పుడు పంపుతున్నారు?” కవ్విస్తున్నట్టుగా అంది.
“చూడండి మిస్ అమేయా! మీకు ఈ వ్యవహారం అంతా ఓ ఆటలా ఉండొచ్చు. విషయం మీకు అర్థం కావడానికి ఓ చక్కని ఏర్పాటు చేశాను. ఆ ఏర్పాటు ఏంటో తెలిసిందంటే ఇక మీ బోరు ఏడుపు హోరుగా మారుతుందేమో?”
(సశేషం...)
0 comments