’అబ్బ నంగనాచి!’ మనసులోనే తిట్టుకున్నాను. ప్రొఫెసర్ ఇంకా ఇలా అన్నాడు.
“మీకు గ్రహగతుల గురించి పెద్దగా తెలియదని అనుకుంటాను. మీకు సందేహం ఏవైనా ఉంటే మీ కెప్టెన్ ని అడిగితే చెప్తాడు. చెప్తారు కదూ కెప్టెన్?”
“వివరంగా!” నిత్యానంద్ వత్తాసు పలికాడు.
“సరే అయితే. మిస్ అమేయా!” ప్రొఫెసర్ తన ’రేడియో ఉపన్యాసాన్ని’ కొనసాగించాడు. “గ్రహాలన్నిట్లోకి జూపిటర్ పెద్దది. కనుక దాని ఆకర్షణ కూడా చాలా బలంగా ఉంటుంది. ఇది మీకు తెలుసనుకుంటా?”
తెలుసు గాని ఇదంతా ఇప్పుడెందుకు చెప్తున్నారు అన్నట్టు ఓ సారి చూసింది.
“ఆ బృహస్పతి సమీపంలో ఈ ఉపగ్రహం మీద మన పరిస్థితి కూడా చాలా ప్రమాదకరంగా ఉంది. పంచమం జూపిటర్ చుట్టూ పన్నెండు గంటలకి ఒకసారి ప్రదక్షిణ చేస్తుంది. ఖగోళ విజ్ఞానంలో ఓ ప్రఖ్యాత సిద్ధాంతం ఉంది. ఒక వస్తువు ఒక కక్ష్య నుండి గురుత్వ కేంద్రం లోకి పడడానికి పట్టే సమయం, దాని ప్రదక్షిణ కాలం లో 0.177 వంతు ఉంటుంది. అంటే ఇంత దూరం నుండి ఓ వస్తువుని బృహస్పతి మీదకి విసిరేస్తే రెండు గంటల ఏడు నిముషాలలో అది గ్రహ కేంద్రాన్ని చేరుకుంటుంది. నిత్యానంద్ గారికి కూడా ఇవన్నీ తెలిసే ఉంటాయి.”
కెప్టెన్ నిత్యానంద్ కాసేపు ఏమీ మాట్లాడలేదు. తరువాత మెల్లగా అన్నాడు “అంకెలు కచ్చితంగా తెలీవు గాని...ఇంచుమించు అంతే అయ్యుంటుంది.”
“మంచిది. ఇప్పుడు మీకు నమ్మకం కుదురుతోంది అనుకుంటా” అంటూ ఓ వికారపు నవ్వు నవ్వాడు ప్రొఫెసర్. “అయినా బృహస్పతి కేంద్రానికి ఎంత సేపు పడుతుంది అనేది మనకి ఇప్పుడంత ముఖ్యం కాదు. గ్రహపు ఉపరితలాన్ని ఇంకా ముందే చేరుకోవచ్చు... బోరుకొడుతున్నానా మిస్. అమేయా?”
“లేదు” కొంచెం నీరసంగా వచ్చింది సమాధానం.
“సంతోషం. కెప్టెన్ వర్ధమాన్ ఈ లెక్కలు కచ్చితంగా వేశాడు. ఉపరితలాన్ని చేరుకోడానికి గంటా ముప్పై ఐదు నిముషాలు పడుతుంది. ఓ రెండు నిముషాలు అటు ఇటు అవుతుందేమో. ఇప్పుడు మనం ఉన్న ఉపగ్రహం మీద గురుత్వం చాలా బలహీనంగా ఉందన్న సంగతి మీకు అనుభవం మీద తెలిసే ఉంటుంది. ఇక్కడ పలాయన వేగం కేవలం పది మీటర్లు సెకనుకి. అంటే ఆ వేగంతో ఇక్కణ్ణుంచి ఓ వస్తువుని విసిర్తే అది ఉపగ్రహాన్ని శాశ్వతంగా వొదిలి పోతుంది అన్నమాట. అంతేనా కెప్టెన్ నిత్యానంద్”
“పచ్చినిజం.”
“సరే ఇక సూటిగా పాయింటుకి వచ్చేస్తున్నా. ఇప్పుడు మేం వర్మగార్ని కాసేపు షికారుకి తీసుకెళ్లబోతున్నాం. సరిగ్గా జూపిటర్ కిందకి వచ్చినదాకా నడిపించుకెళ్లి అక్కణ్ణుంచి తనని ’లాంచ్’ చేస్తాం అన్నమాట. మీరు దొంగలించిన సామాను మాకు తిరిగి ఇచ్చాక మా నౌకలో వెళ్లి అతణ్ణి వెనక్కు తెచ్చుకుంటాం. అంటే అప్పుడు మనకి సరిగ్గా గంటా ముప్పై ఐదు నిముషాలు మాత్రమే ఉంటుంది.”
“ప్రొఫెసర్!” ఉలిక్కి పడ్డాను నేను. “ఏంటి మీరనేది?”
“నువ్వు నోర్ముయ్” ఓ సారి నా వైపుకి తిరిగి ఉరిమాడు. “ఏవంటారు మిస్ అమేయా?”
అమేయ ముఖంలో కత్తివేటుకి నెత్తురు చుక్క లేదు.
(సశేషం...)
0 comments