“ఉంది. కాస్తంత
ఉప్పుడు మాంసం వుంది. దాంతో ముగ్గురం సరిపెట్టుకోవాలి.”
ఆ తరువాత ఎవరం
కాసేపు మాట్లాడలేదు. ఓ గంట గడిచింది.
కడుపులో ఆకలి
పేగులు తోడేస్తున్నట్టు వుంది. ఆ మిగిలిన కాస్తంత ఆహారాన్ని ముట్టుకోవడానికి ఎవరికీ మనసు రాలేదు.
మా వేగం క్రమంగా
పెరుగుతోంది. కొన్ని సార్లు గాలి ధాటికి ఊపిరి సలిపేది కాదు. చుట్టూ గాలి వేడెక్కుతున్నట్టు
అనిపిస్తోంది. ఉష్ణోగ్రత 100 ఫారెన్ హీట్ ఉంటుందేమో.
ఇలాంటి పరిణామానికి
కారణం ఏవై వుంటుందో? ఇంత వరకు మాకు కలిగిన అనుభవాల మేరకు డేవీ గారి, మా లీడెన్ బ్రాక్
మావయ్య గారి సిద్ధాంతాలు నిజమని తేలింది. మరిప్పుడు మా చుట్టూ ఉండే రాళ్ల ఉష్ణవాహక
శక్తి మహిమో, లేక విద్యుదయస్కాంత శక్తుల లాస్యమో ఏమో తెలీదు గాని మా పరిసరాలు నులి
వెచ్చగా మాత్రమే ఉండడంతో మేం బతికిపోయాం. కాని పృథ్వీ కేంద్రంలో మహోగ్రమైన ఉష్ణోగ్రత
ఉంటుందనే సిద్ధాంతం నిజమే అయితే మా ఈ తిరుగు ప్రయాణంలో నైనా అలాంటి అత్యుష్ణమైన ప్రాంతం
లోంచి పోవాలిగా?
సందేహ నివారణ
కోసం మావయ్య కేసి తిరిగాను.
“మునిగి పోవాల్సింది.
ముక్కలు అవ్వాల్సింది. మింగమెతుకు లేక ఎప్పుడో పోవాల్సింది. కాని ఎలాగో తప్పించుకున్నాం.
కాని ఇక ముందైనా మండి మసి కామని నమ్మకం ఏంటి?”
‘నాకు మాత్రం
ఏం తెలుసు?’ అన్నట్టు భుజాలు ఎగరేశాడు మావయ్య.
మరో గంట గడిచింది.
ఉష్ణోగ్రత మరి కాస్త పెరగడం తప్ప మరేమీ జరగలేదు.
“మనం అందరం కలిసి
ఒక నిర్ణయానికి రావాలి,” నెమ్మదిగా అన్నాడు మావయ్య.
“నిర్ణయమా? ఏంటది?”
“మన వద్ద మిగిలిన
ఆ కాస్త ఆహారాన్ని పొదుపుగా వాడుకుని, ఈ చివరి ఘడియల్లో జాగ్రత్తగా నెట్టుకురావాలి.”
“ఏంటి మావయ్యా
నువ్వనేది? ఈ కాస్త మాంసం తింటే మన ఆయుర్దాయం మరి రెండు గంటలు పెరుగుతుందేమో. ముందసలు
మనం బతికి బయటపడాలిగా.”
“అందులో ఏం సందేహం?”
“మనం బతికి బయటపడతామని
నీకు నమ్మకం వుందా?”
“నిశ్చయంగా వుంది.
గుండె కొట్టుకుంటున్నంత కాలం, దేహం నిలిచి వున్నంత కాలం, ఆత్మ లోన వెలుగారుతున్నంత
కాలం, ప్రాణం భయాన్ని దరిజేర నివ్వాల్సిన పని లేదు,” మావయ్య ధీమాగా అన్నాడు.
ఆ మాటల్లో వజ్రం
లాంటి సంకల్పబలం తొణికిసలాడింది. ఆ మాటలు అన్న మనిషి సామాన్యుడు కాడని అనిపించింది.
మావయ్య ఇంకా
ఇలా అన్నాడూ. “ఉన్న దాంతో ఎలాగో సరిపెట్టుకుందాం. ఆ కాస్త తింటే కాస్త ఓపిక వస్తుంది.
గాలి తీసిన తిత్తిల లాగా మిగిలిపోక, కాక జీవం వున్న వ్యక్తులం అవుతాం.”
ఉన్న కాస్త ఆహారాన్ని
ముగ్గురం పంచుకుని ఆత్రంగా తిన్నాం. ఇంతలో హన్స్ కి ఎలా దొరికిందో ఏమో హోలాండ్స్ జిన్
గల ఓ ఫ్లాస్క్ దొరికింది. ఆ మధుర పానీయంతో కృతజ్ఞతాపూర్వకంగా గొంతులు తడుపుకున్నాం.
(ఇంకా వుంది)
0 comments